Dankbaar keer twee
Daar sta ik dan, super trots op de foto met de Gouden Haagse Hulde 2017. De tranen net weggeveegd van blijheid en ontzettend dankbaar voor deze mijlpaal in mijn leven. Ik heb geen seconde ooit gedacht dat ik dit nog allemaal zou mogen meemaken. Dat ik nog eens zo'n mooie prijs zou winnen met iets wat ik zo graag doe.
Ik had al een heel gelukkig leven met mijn drie kinderen, waar ik dankbaar voor ben. En ik zag het nooit als vanzelfsprekend. We zijn allemaal gezond, hebben een heel fijn dak boven ons hoofd en we hebben het goed. Mijn ouders zijn gelukkig allebei in goede gezondheid en ik heb lieve mensen om me heen.
Moeder worden is het mooiste wat me ooit is overkomen en ik heb me daar met volle overgave en met alle liefde ingestort. Via PEP deed ik vrijwilligerswerk , maar ik zorgde altijd dat ik op tijd thuis was. Ik vond het heerlijk om thuis te zijn als mijn kinderen uit school kwamen om alle verhalen aan te horen. En dan komt het moment dat je kinderen jou niet meer zo heel erg nodig hebben. Ze gaan naar de middelbare school, ze gaan puberen en ze zijn je liever kwijt dan rijk. En precies op dat moment kwam ik op het idee om met Beauty voor de Senior op pad te gaan. Toeval bestaat niet, zegt men, en ik geloof daar steeds meer in. Want alles viel als een puzzel in elkaar en alles klopte.
"Wat geweldig dat je dit voor de ouderen doet." hoor ik regelmatig en dat vind ik natuurlijk fijn om te horen. "Maar je zou eens moeten weten wat ik er allemaal voor terug krijg ", zeg ik vaak. Want echt, dit is absoluut een win-win situatie. De Senioren zijn blij en dankbaar door Beauty voor de Senior, maar ik ben net zo blij en dankbaar om dit te mogen doen. Ik word hier enorm gelukkig van.
De dankbaarheid is in dit geval echt keer twee!
Het is iedere keer weer zo bijzonder om te zien hoe de dames opfleuren en zichzelf opeens weer mooi vinden, hoe ze stralen en ons het vertrouwen geven. Het zijn de kleine dingen die het 'm doen. Zoals een jurylid van de Haagse Hulde na afloop tegen mij zei, "dat jullie kopjes hebben gekocht voor de Senioren, zodat ze voortaan allemaal hun eigen kleur kopje hebben", vond ze hartverwarmend. Voor ons was dit als vanzelfsprekend en dat een jurylid dit was opgevallen vond ik wel een prachtig compliment!
Kortom: ik heb zoveel om dankbaar voor te zijn. Ik geniet van mijn kinderen (die super trots zijn op hun moeder), ik ben blij met mijn dierbaren, mijn liefste vriendinnen die tevens "mijn" vrijwilliger zijn, blij met al die lieve Senioren waar we mee lachen en soms een traan laten, maar waar we vooral veel gezelligheid mee hebben. En dat ik dan voor al dat moois dat mijn leven zo heeft verrijkt met de Senioren, ook nog zo'n fantastische prijs win...
Een prijs van de gemeente Den Haag en PEP, waar ik ooit zelf als vrijwilliger gewerkt heb. Dat maakt het misschien nog wel extra bijzonder. De cirkel lijkt hiermee rond.
Ik ben nog steeds vrijwilliger, maar nu bij mijn eigen stichting, wat me zo gelukkig maakt, wat ik met heel mijn hart doe en wat ik nog heel lang hoop te mogen doen!
Ik ben echt enorm dankbaar, keer twee..minstens.
Aswintha
(mei/juni 2017)